چارچوب نظری حسابداری

هدف حسابداری ارائه گزارشات مفید است. گزارشی مفید است که وضعیت، عملکرد و انعطاف‌پذیری مالی شخص مورد گزارش را به خوبی بیان کند. برای اینکه گزارشات مفید باشند لازم است اطلاعات به درستی جمع‌آوری، ثبت و طبقه‌بندی شوند. این خود مستلزم پیاده سازی الزامات چارچوب نظری حسابداری است که شامل فرض های اولیه، اهداف و خط مشی رسیدن به این اهداف در حسابداری است. این مفروضات شامل موارد زیر است:

فرض شخصیت حسابداری: حساب چه شخصی را داریم نگه می‌داریم؟

فرض دوره مالی: زمان پیوسته است و عملیات همواره ادامه دارد ولی برای اینکه عملکرد مالی شخص را بررسی و مقایسه کنیم این زمان پیوسته را به دوره‌های مساوی تقسیم می‌کنیم.

فرض تداوم فعالیت: اگر مدرکی برای اثبات خلاف آن وجود نداشته باشد فرض می‌کنیم فعالیت شخص تا آینده دور ادامه دارد.

یک گزارش برای این که مفید باشد باید دارای صفات کیفی ای به شرح زیر باشد. برخی از این صفات مربوط به محتوا و برخی مربوط به چگونگی ارائه این اطلاعات است.
مربوط بودن: اطلاعات باید برای تصمیم‌گیری مفید باشد. به این صورت که ۱- ارزش پیش‌بینی کنندگی وتاییدکنندگی داشته باشد. 2- صفاتی از اقلام مورد گزارش انتخاب شود که به صورت شفاف با واحد پول قابل بیان باشد.
قابل اتکا باشد یعنی ۱- صادقانه باشد ۲- بی‌طرفانه باشد ۳- محتاطانه تهیه شده باشد یعنی درآمدها با حد اقل خوش‌بینی و هزینه‌ها با حداکثر بدبینی گزارش شود و 4- کامل باشد ۵- جامع باشد.

قابل مقایسه باشد به این صورت که ۱- از رویه ثابتی پیروی کند و ۲- رویه‌های مورد استفاده را افشا کند.

رعایت اصل اهمیت: تمام موارد گفته شده در بالا به شرطی باید رعایت شود که ارزشش را داشته باشد.

بر موارد مذکور محدودیت‌هایی حاکم است مثلاً اینکه گزارش باید به موقع باشد و نباید با دوره مورد گزارش فاصله زیادی داشته باشد ولی جمع‌اوری اطاعات به زمان نیاز دارد. یا برای مثال ممکن است اطلاعاتی کاملاً قابل اتکا باشد ولی مربوط نباشد.