هدف حسابداری ارائه گزارشات مفید است. گزارشی مفید است که وضعیت، عملکرد و انعطاف‌پذیری مالی شخص مورد گزارش را به خوبی بیان کند. برای اینکه گزارشات مفید باشند لازم است اطلاعات به درستی جمع‌آوری، ثبت و طبقه‌بندی شوند. این خود مستلزم پیاده سازی الزامات چارچوب نظری حسابداری است که شامل فرض های اولیه، اهداف و خط مشی رسیدن به این اهداف در حسابداری است. این مفروضات شامل موارد زیر است:
فرض شخصیت حسابداری: حساب چه شخصی را داریم نگه می‌داریم؟
فرض دوره مالی: زمان پیوسته است و عملیات همواره ادامه دارد ولی برای اینکه عملکرد مالی شخص را بررسی و مقایسه کنیم این زمان پیوسته را به دوره‌های مساوی تقسیم می‌کنیم.
فرض تداوم فعالیت: اگر مدرکی برای اثبات خلاف آن وجود نداشته باشد فرض می‌کنیم فعالیت شخص تا آینده دور ادامه دارد.
مربوط بودن: اطلاعات باید برای تصمیم‌گیری مفید باشد. به این صورت که ۱- ارزش پیش‌بینی کنندگی وتاییدکنندگی داشته باشد. 2- صفاتی از اقلام مورد گزارش انتخاب شود که به صورت شفاف با واحد پول قابل بیان باشد.
قابل اتکا باشد یعنی ۱- صادقانه باشد ۲- بی‌طرفانه باشد ۳- محتاطانه تهیه شده باشد یعنی درآمدها با حد اقل خوش‌بینی و هزینه‌ها با حداکثر بدبینی گزارش شود و 4- کامل باشد ۵- جامع باشد.
قابل مقایسه باشد به این صورت که ۱- از رویه ثابتی پیروی کند و ۲- رویه‌های مورد استفاده را افشا کند.
رعایت اصل اهمیت: تمام موارد گفته شده در بالا به شرطی باید رعایت شود که ارزشش را داشته باشد.
بر موارد مذکور محدودیت‌هایی حاکم است مثلاً اینکه گزارش باید به موقع باشد و نباید با دوره مورد گزارش فاصله زیادی داشته باشد ولی جمع‌اوری اطاعات به زمان نیاز دارد. یا برای مثال ممکن است اطلاعاتی کاملاً قابل اتکا باشد ولی مربوط نباشد.